Selina en Jan fietsen samen naar school. Ze praten niet. Normaal kletsen ze elkaar de oren van het hoofd, maar nu zijn ze ieder met hun eigen gedachten bezig. Nou ja, allebei weten ze dat ze wel met hetzelfde onderwerp bezig zijn. Toen Jan gisteren aan Selina vertelde waar hij werkelijk mee zat, begreep ze zijn uitbarsting eigenlijk wel. Samen hadden ze nog uren op Jan’s slaapkamer rond gehangen en lekker zitten klagen over Justin.
Justin, of zoals hij zichzelf noemt D-J USTIN, vindt zichzelf THE BEST! Zodra iemand hem maar aankijkt, roept hij dan ook meteen: “hey man, weet jij al wat ik later wordt: BEROEMD EN FAMOUS”. Hij loopt ook niet zoals de andere klasgenoten, nee hij ‘moonwalked’! Zijn broer schijnt gek te zijn van Michael Jackson en heeft hem dat moonwalking geleerd en nu beweert Justin (oh sorry D-J USTIN) dat hij niet anders meer kan ‘als zich op deze manier voor te bewegen’. In gedachten maakt Selina braakgeluiden. Lekker handig bij gym trouwens, want drie keer raden hoe goed meneer is bij voetballen en apenkooi!
Maar nu het belachelijke! Niemand uit de klas vindt Justin stom! Alle meiden vinden Justin juist de knapste jongen uit de klas en allemaal zijn ze verliefd op hem, proberen afspraakjes met hem te maken, dragen zijn spullen, maken zijn huiswerk, het is echt te zot voor woorden. En de jongens? Die zijn misschien nog wel erger! Je zou denken dat ze Justin af zouden maken, de grond in zouden boren. Maar nee, ze pakken wel Thijs omdat Thijs niet van voetballen houdt (Justin ook niet hoor) en Thijs bij gym niet in het touw omhoog weet te klimmen (ook dat kan Justin niet hoor). En misschien ook wel omdat Thijs niet terug durft te schelden. Justin zegt gewoon: “Hey man, jullie vergeten dat ik later BEROEMD EN FAMOUS word!” En dan gaat hij moonwalken en stom zingen. Die stomme meiden uit onze klas gaan dan staan gillen en roepen dat hij zo geweldig is en de jongens steken hun handen in hun zakken en staan er maar een beetje bij te grinniken.
Hoe langer Selina over Justin aan het nadenken is, hoe bozer ze wordt. Bah! Dan is er nog één, één ding dat het aller-aller-allerergste is aan Justin. Justin houdt ook van muziek. Net als zij en Jan. Selina slaakt een diepe zucht en Jan kijkt haar even sluiks aan. Hij weet precies wat Selina denkt.
Jan wenste dat hij nooit meer naar school zou hoeven. Of een school zonder Justin, dat mocht ook! Voordat Justin op hun school was gekomen, hadden ze echt een heel leuke groep. Nou ja, er zaten wel een paar plaagkoppen in de klas, maar die vielen in gebruik best wel mee. Alleen Thijs had er vaak wat moeite mee. Het gekke was dat als ze dan met alle jongens samen een patatje gingen eten of ze kwamen jongens tegen van de Maximaschool, dan vormden ze één groep en hoorde Thijs er helemaal bij. Als er dan iemand van de Maximaschool ook maar één vinger naar Thijs durfde uit te steken, dan vormden ze allemaal een buffer voor Thijs. En bij het patatje eten, kon je ook niet zien wie geen vriend was. Dat was zo gezellig altijd. Totdat Justin erbij was gekomen. Nu waren er ineens allemaal groepjes in de klas gekomen.
Ja, hij had gezegd dat hij nooit meer trompet wilde spelen. Maar hij hield van dat instrument! Een beetje spijt had hij er wel van. Stom om bij juf Fiona zo te ontploffen. Maar juf Fiona zat niet in zijn klas en juf Fiona kende Justin niet. Hield Justin nou maar niet van muziek! Wilde Justin nou maar niet beroemd worden. Vonden zijn klasgenoten Justin nou maar niet zo geweldig. Was hij nou maar niet op hun school gekomen. Jan slikte een traan weg. Nee, hij ging niet zitten janken als een meisje! Ze waren al bijna bij school. Nog even en dan zou hij Justin weer horen roepen: “daar hebben we onze muzikantjes! Hoempa hoempa tara boem tsjing!” En dan zou Justin moonwalkend voorop gaan over het schoolplein, terwijl zijn vrienden hem marcherend zouden volgen en allemaal zouden ze met Justin mee roepen: “Onze muzikantjes: hoempa hoempa tara boem tsjing!”
Selina en Jan kwamen bij school aan. Selina remde hard. Jan schrok ervan en kon niet anders dan ook hard te remmen om zo bij Selina in de buurt te blijven. “Denk erom”, zei Selina, “Lach op je gezicht, muzikantje, we bedenken wel een plan!” en ze ging dapper met haar fiets naar het fietsenrek op het schoolplein. Jan volgde haar, met een dappere lach op zijn gezicht.
“Hey, daar zijn onze muzikantjes! Hoempa, hoempa, tara boem tsjing trala trala!” zong Justin. “Nee maar”, reageerde Selina droogjes, “meneer heeft een variant bedacht op zijn muzikale thema”. Jan moest nu toch wel grinniken, die Selina. Justin’s vrienden begonnen al enthousiast te marcheren. Justin stond nu vlakbij Jan en boog zich heel dichtbij zijn hoofd, toen fluisterde hij in zijn oor: “hey loser wat doe je toch steeds met je trompetje? Ik speel BASGITAAR en nog even en ik ben de volgende popstar, een echte idol. Jij zult altijd een muzikantje blijven!”
Op dat moment zag Jan even helemaal niets meer. Alleen Justin, zijn trompet en de basgitaar van Justin. En hij werd boos. Zo vreselijk boos. Ergens ver weg hoorde hij een schrille stem van Selina, maar hij kon niet horen wat ze zei. Die nare Justin ook.
En toen sprong hij bovenop Justin…