Verhaaltjes verteller

april 11, 2010

Wat is er echt aan de hand

“Colaatje, spekjes en een trompet voor meneer!”. Selina staat voor Jan’s slaapkamerdeur te schreeuwen. “En meneer mag best de deur dan even open doen hoor, best gezellig natuurlijk”, ze wordt er wel een beetje giftig van. Eerst doet Jan zo raar bij juf Fiona en nu speelt hij ook nog eens zwijgertje bij haar. Jongens! Ze wil net rechtsomkeert maken en haar hart luchten bij Jan’s moeder, als de deur ineens open gaat. “Hoi”, zegt Jan een beetje verlegen, “die cola en spekjes zijn een geweldig goed idee, maar de trompet mag je in de grijze container gooien!”
“Wat heb jij toch?” Selina wurmt zich langs Jan heen zijn slaapkamer naar binnen en ploft neer op zijn bed. Jan zucht diep. “Heb je het niet begrepen, ik stop bij AJZH. Ach, dat moet jij eigenlijk ook doen. Ik zit er al een hele tijd mee.”
“Oh, zit jij er al een hele tijd mee? Hoe lang dan? Wat is er mis met AJZH?!” vraagt Selina boos.
En tot haar stomme verbazing zegt Jan dan: “Alles”. Even is Selina met stomheid geslagen. Alles? Vindt Jan echt dat alles mis is met hun muziekvereniging? Dat is onmogelijk. Vorige week vond hij alles nog geweldig: de muzieklessen bij juf Fiona, de repetities met het orkest, de grote uitvoering en zelfs het marcheren op straat (iets dat zijzelf niet zo geweldig vond en waar Jan haar steeds op de kop gaf als ze er onderuit probeerde te komen).
Ze keek dan ook een beetje spottend naar Jan. “Wat nou”, sputterde Jan. “Niets”, zei Selina, “je lijkt alleen net Alisha. De ene dag houdt ze van Gordon en de volgende dag vindt ze Gordon vreselijk en wil ze alleen nog maar praten over Gerard Jolink – maak me gek!” De ogen van Jan schieten vuur en Selina weet dat ze Jan geraakt heeft. Jan vindt Alisha een vreselijk aanstelster en Jan wil absoluut geen aansteller zijn. “Ik lijk NIET op ALISHA”, zegt Jan dreigend.
“Nou, wat is er dan écht aan de hand?” vraagt Selina en reikt Jan zijn trompet aan.

Aarzelend neemt Jan de trompet in zijn handen. Hij streelt de trompet zachtjes. Hij friemelt aan de knoppen. Hij zucht. En dan zegt hij heel, heel zachtjes: “Justin”.

Geef een reactie »

Nog geen reacties.

RSS feed for comments on this post. TrackBack URI

Plaats een reactie

Blog op WordPress.com.